Wokół Białołęki położonych jest siedem rezerwatów. Puszcza Słupecka - najpiękniejszy las Mazowsza. Pomiędzy domami mieszkańców spotkać można dziki, sarny, łosie, lisy, kuny, bażanty. Na terenie dzielnicy można spotkać  30 pomników przyrody, w tym 400-letnie dęby szypułkowe.

Białołęka to przedmieście Warszawy. Ma niską zabudowę mieszkalną oraz zdecydowanie więcej zieleni w porównaniu do innych dzielnic. Zadaniem przedmieścia jest wyznaczenie końca miasta tak, aby nie „rozlało się” na sąsiednie miejscowości, by chronić przed nadmiarem ludzi w Centrum. Białołęka to też zielone płuca stolicy lub „fabryka tlenu”, która dostarcza świeże powietrze do innych części miasta. Cechą charakterystyczną lasów położonych wokół Białołęki jest ich różnorodność. Znajdziemy wśród nich lasy łęgowe (łęgi czyli las nad rzeką) z olszą czarną, lasy mieszane z 190-letnim dębem szypułkowym i bezszypułkowym, 140- letnimi sosnami, brzozą brodawkowatą, modrzewiem, lipą drobnolistną, topolą osiką, świerkiem, klonem, wiązem i szeregiem innych.

Lasy na Białołęce zarządzane są przez Lasy Miejskie m.st. Warszawy, a wokół Białołęki przez Nadleśnictwo Jabłonna i Nadleśnictwo Drewnica. Położone są w obrębie czterech gmin: Legionowo, Nieporęt, Jabłonna, Marki.

Chrońmy to, co nie chronione

Najcenniejszą cechą Białołęki, zapewniającą jej unikatowy charakter, niespotykany w innych stolicach europejskich, jest to, że miasto powstaje wśród łąk i lasów. Wokół naszych domów i osiedli są ścieżki zwierzyny leśnej, która wychodzi na odkryte przestrzenie w poszukiwaniu jedzenia. Wyzwaniem dla nas jest to, aby chronić to, co nie chronione, czyli np. w ogrodach jakie mamy przy domach, możemy zachować elementy naturalne dla utrzymania zielonego sąsiedztwa.

Chcesz mieć zdrowe dziecko? Zabierz je do lasu.

Kiedyś karą dla dzieci był zakaz wyjścia na podwórko, a teraz jest zupełnie odwrotnie - karą stała się aktywność na świeżym powietrzu. Coraz częściej dzieci wolą zamknąć się w czterech ścianach pokoju i patrzeć w monitor komputera. Obserwujemy u nich lawinowo wzrastającą liczbę różnych dysfunkcji, zarówno na poziomie psychicznym, jak i fizycznym. Wymienić można tu m.in. otyłość, nadpobudliwość, depresję, alergie, brak koncentracji, dyskalkulię, dysgrafię i wszelkie problemy z integracją sensoryczną.

Dzisiejsze czasy cechują się coraz większą separacją ludzi od natury. Rodzice nie zabierają swoich dzieci do lasu, izolując je przed tym, co wydaje się groźne i niebezpieczne. To błąd. Na podwórku, w lesie, dziecko uczy się przestrzeni i tego, że jest częścią jakiegoś ekosystemu, w którym funkcjonują ludzie, rośliny, zwierzęta