Cmentarze ewangelickie na Białołęce to pozostałość po osadnikach olęderskich, którzy żyli na terenach tej części  Warszawy od XVIII wieku do II wojny światowej. Ostatni Olędrzy opuścili  Białołękę w 1944 r. Na dzielnicy istnieją ślady po pięciu takich cmentarzach: na Kępie Tarchomińskiej, przy ul. Kamykowej, na Augustówku, w Szamocinie oraz na granicy Białołęki z Nieporętem – w Michałowie-Grabinie oraz na istniejącym cmentarzu  przy ul. Mehoffera. Najstarszy odnaleziony nagrobek z 1887 roku znajdował się na Augustówku przy ul. Ruskowy Bród, róg ul. Mańkowskiej.

W 2007 roku powstała inicjatywa mieszkańców, Stowarzyszenia Moja Białołęka, której celem jest na miejscach cmentarzy utworzyć tereny edukacyjno-parkowe upamiętniające historię i kulturę Białołęki. Doprowadziliśmy do tego, że w planach zagospodarowania przestrzennego pozostałości cmentarzy  przy ul. Kamykowej i Kępy Tarchomińskiej zostały ujęte jako tereny parkowe. W Programie Opieki nad Zabytkami m.st. Warszawy na lata 2010 – 2013 w odpowiedzi na nasze zgłoszenia  ujęto postulat „Powstanie budynku dla spotkań z historią na ul. Ruskowy Bród”.

Zadbaliśmy o odrestaurowanie zabytkowych płyt nagrobnych i w 2012roku, po 5 latach starań we współpracy ze Stowarzyszeniem Moja Białołęka, Urzędem dzielnicy Białołęka i władzami Kościoła Ewangelickiego – Augsburskiego w parku Bociani Zakątek powstało lapidarium na terenie parku Bociani Zakątek.